Net zoals jij
We willen alle vrouwen laten weten dat de uitdagingen waarmee ze in het leven worden geconfronteerd, of ze nu goed of slecht zijn, niet alleen uniek zijn voor hen, maar ook voor hen. Het zou je verbazen hoeveel vrouwen #JustLikeYou zijn.
Deze week hebben we CC, de oprichter van "Vagina Talk" op Donghua University Campus. CC deelt hoe ze in het feminisme terechtkwam en hoe ze masturbatie ziet als een manier om zichzelf sterker te maken.
Geef ons een kleine introductie in Chen Chen en wat houdt u dagelijks bezig?
Mijn naam is ChenChen, je mag me ook CC noemen. Ik kom uit Ningbo, Zhejiang. Ik kijk graag films, lees boeken en blader door BiliBili haha. Ik hou van communiceren met mensen, het duwde me naar vrijwilligerswerk op kunstfestivals en evenementen en nu naar mijn stage bij een mediamerk voor jongerencultuur. Ik doe nu wat ik ambieerde toen ik 18 jaar oud was: interviews afnemen en schrijven, 'anderen voelen', dit tijdperk observeren en mezelf onderdompelen in de alledaagse mens. Ik heb ook een relatie van 2 jaar met een zachtaardige jongen die me heel goed begrijpt.
Wie zijn jouw rolmodellen?
Ik denk dat ik sinds de middelbare school altijd al op zoek ben geweest naar vrouwelijke rolmodellen, ook in vakgebieden die door mannen worden gedomineerd. Op de middelbare school las ik graag Sanmao en daarna Wang Anyi; Ik was ook geïntrigeerd door de zanger Deserts Chang en de journalist Chai Jing. Ik zou gaan voor verhalen over keizerlijke concubines en prostituees bij het lezen van geschiedenisboeken. Ik denk dat ik over het algemeen altijd verschillende opvattingen en perspectieven verwacht van vrouwen op verschillende gebieden.
We hebben gehoord dat je het "Vagina Project" op je universiteit organiseert. Wat heeft je ertoe aangezet om dit te organiseren en hoe waren de evenementen?
Ik heb me altijd uitgedaagd gevoeld door de huidige houding ten opzichte van seksuele gezondheid op universiteiten: er is een gebrek aan seksuele voorlichting, anticonceptiekennis en studenten die niet weten hoe ze van hun lichaam moeten houden. Ik denk dat universiteitsmeisjes zo vaak bezorgd zijn over hun lichaam dat ik zelden een meisje zie dat zichzelf volledig accepteert. Er zijn zoveel meisjes die hun anatomie daar beneden niet eens kennen, waar ze hun vagina moeten vinden, wat de vorm van een clitoris is, hoe ze met reproductieve hygiëne moeten omgaan en wat ze moeten doen aan gynaecologische aandoeningen.
Afgelopen oktober zag ik een evenementuitnodiging voor het Vagina Reading Event gehouden door @维罗妮卡是一只小蓝山雀 en haar vriendin. Ik sloot me aan bij mijn vriend GuoMao en die avond ervoer ik voor het eerst een fysieke hechte band binnen een vrouwelijke gemeenschap. Iedereen daar was oprecht, beleefd en open. De woorden "periode", "orgasme", "kreunen" en "masturbatie" werden zo natuurlijk uitgedrukt. Lichamelijke behoeften, twijfels over iemands seksualiteit en ook waardering voor seksueel genot waren onderwerpen die we gezellig bespraken. Het was een veilige omgeving en ondanks dat verschillende meisjes samenkwamen van verschillende afdelingen van de universiteit, lagen in de samenleving en stromingen, was iedereen die avond gelijk. Het was zo'n bevrijding om voor een keer niet te praten over school, professoren en theorieboeken.
Ik besefte dat ik wilde dat meer meisjes dit bevrijdende gevoel zouden ervaren, en zo begon ik met de Vagina Talks. Ik heb me zorgen gemaakt over het organiseren van het evenement, omdat het een onderwerp is waar niet iedereen zich prettig bij voelt. Na onze eerste succesvolle sessie merkte ik echter dat deelnemers van andere universiteiten soortgelijke evenementen organiseerden, wat me de motivatie gaf om dit project te blijven doen. Ik hoop echt meer bewustzijn bij meisjes te brengen om meer voor zichzelf te zorgen, zelfvertrouwen en zelfbewustzijn te krijgen.
Wat vind je van masturbatie?
Het is een geweldige uitlaatklep en de meest ware vorm van zelfzorg.
Mijn seksuele bewustzijn kwam erg laat. Ik had geen interesse in jongens en anderen dachten dat ik lesbisch was. Toen ik naar de universiteit ging, had ik een seksleven voordat ik wist hoe ik mezelf moest plezieren: mijn vriend leerde me over seks. Een citaat van hem is me altijd bijgebleven: "Denk niet dat ik seks met jou heb, jij hebt ook seks met mij". Hij was ook degene die me aanspoorde om te masturberen en pas toen ervoer ik een orgasme. Sindsdien heb ik er veel in onze relatie gehad, maar pas nadat hij me had aangespoord om eerst mezelf te plezieren, kan ik dat.
Door mezelf te kennen en mezelf te plezieren, voel ik me minder gehecht aan mijn vriend om aan mijn behoeften te voldoen. Ik kan het zelf en dat geeft een gevoel van empowerment. Ik heb meisjes overal om me heen verteld over het gevoel van vrijheid dat masturbatie kan geven. Het is een unieke levenservaring voor iedereen: je voelt je opgewonden en vol energie.
Ik denk dat de begrippen seks en masturbatie niet beschamend zouden moeten zijn. Ze hebben me zoveel geleerd. Ik voel me zelfverzekerder en accepteer mezelf en mijn lichaam volledig. Ik heb tegenwoordig zelfs seks met het licht aan ;).
Wanneer kwam u voor het eerst in aanraking met het feminisme en hoe heeft u zich in de loop van de tijd ontwikkeld?
Ik weet het niet zeker. Mijn familie gaf nooit de voorkeur aan jongens boven meisjes en ik kan me ook geen momenten op school herinneren waarop dit gebeurde. Ik ontwikkelde al op jonge leeftijd een interesse voor vrouwelijke rolmodellen, achteraf gezien was dat misschien wel mijn vroegste feministische bewustzijn.
Nadat ik naar de universiteit ging, had ik een de-genderperspectief: ik beschouwde iedereen in het leven gewoon als een 'mens'. Na wat onderzoek en relaties uit het verleden, nam mijn interesse in feminisme toe. Ik sloot me aan bij een leesgroep voor vrouwen en dat versnelde mijn interesse in het concept van feminisme. Mijn vriend GouMao heeft me ook nieuwe inzichten gegeven en we hebben fel gedebatteerd over de onderwerpen feminisme. Ze was er stellig van overtuigd dat het perspectief dat ik had met betrekking tot gender (door gender niet te zien en iedereen als 'menselijk' te zien) de 'ongeletterde' benadering was van de strijd voor gendergelijkheid. "Ik voelde me op mijn gemak en nam genoegen met deze mentaliteit omdat ik zo weinig kennis had over feminisme". GouMao's inzichten motiveerden me om dieper in dit onderwerp te duiken.
Een boek dat mijn manier van denken echt heeft beïnvloed, is "Misogynie". Het theoretiseert dat iedereen in een vrouwonvriendelijke samenleving een vrouwenhater is, ook vrouwen. Ik vond deze manier van vrouwonvriendelijk denken en gedrag bij mezelf: ik kende mijn lichaam niet goed genoeg, ik schaamde me voor seks, ik zei woorden als 'vagina' en 'clitoris' niet hardop. Ik zou mezelf niet complimenteren met zelfontplooiing. Om Taylor Swift uit haar documentaire te citeren: “Ik ben me ervan bewust dat ik weg moet van de vrouwenhaat in mijn hoofd”. Ik denk dat de grootste afhaalmogelijkheid hier is dat je volledig bewustzijn ontwikkelt om te begrijpen.
Kennen je ouders jouw kijk op feminisme en heb je hen verteld over het Vagina Project?
Dat doen ze niet. Ik ben niet erg close met mijn ouders, maar ze geven me vrijheid. Ik ben tot de conclusie gekomen dat geen van de vrouwelijke familieleden die ik heb, echt gelukkig is. Het is alsof ze hun leven hebben opgeofferd aan de verantwoordelijkheid om een levenslange moeder te zijn. Omdat ik op jonge leeftijd geen rolmodel kon vinden in deze vrouwelijke familieleden, besloot ik om geen kinderen te krijgen en te trouwen.
Ik was ooit van mening dat mijn moeder haar mening over het huwelijk en kinderen had veranderd, omdat ze dol was op tv-programma's met eigenzinnige en onafhankelijke vrouwen. Ze zei zelfs dat ze ook "niet meer zou willen opofferen en meer op haar gemak zou zijn". Maar ik denk dat het moeilijk is om van oude gevoelens en routines af te komen, omdat ze er nog steeds op staat dat ik trouw en kinderen krijg om de traditionele manier van geluk en heelheid in het leven te bereiken. Persoonlijk denk ik dat het niet hebben van kinderen ook een levenservaring is en ik heb ze niet nodig om mijn leven compleet te maken.
Mijn ouders zijn ook bang dat ik eenzaam zal worden zonder het gezelschap van kinderen. Maar mijn standpunt is dat iedereen alleen op deze aarde ronddwaalt. Je moet geen kinderen hebben om eenzaamheid op te lossen, dat vind je van binnen. Ik geniet van eenzaamheid en ben gaan beseffen dat ik mijn ouders niet kan dwingen mij te begrijpen. Ik kan ze echter laten zien dat ik blij ben met de persoon die ik ben, en ik denk dat geluk voor hen het belangrijkste is.
Als dit artikel nuttig was, like en deel het dan met iedereen waarvan je denkt dat die dit moet horen!
Over The Oh Collective
The Oh Collective wil alle vrouwen inspireren om zelfverzekerd en gelukkig te zijn met hun intieme zelf door hun fysieke behoeften en hun eigen definitie van 'plezier' te erkennen. Wij geloven dat je je niet hoeft te schamen of verlegen te zijn om je lichaam te verkennen. We zijn hier om onze zusters te voorzien van veilige en betrouwbare producten, een vertrouwde community en inhoud die alleen 100% goede vibes biedt!